زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

نذیر (قرآن)





نذیر یکی از اوصاف قرآن می باشد.


۱ - وجه تسمیه



«نذیر» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «بَشِیرًا وَنَذِیرًا...»؛ "بشارتگر و هشدار دهنده است".

۲ - تعریف



«نذیر» به معنای آگاهی دادن از پیامدهای ناگوار کاری و چیزی، به منظور بازداشتن از انجام آن است.

۳ - دلیل



قرآن چون خبرهای ترس آور برای اهل کفر و عصیان دارد و در صدد بیان چیزی است که برای انسان عاقبت بدی دارد، و می‌خواهد بندگان را از ارتکاب آن‌ها برحذر دارد « نذیر » دانسته شده است.
[۲] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
[۵] مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۵۱.


۴ - پانویس


 
۱. فصلت/سوره۴۱، آیه۴.    
۲. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۷۹.    
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۱.    
۵. مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۵۱.


۵ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «نذیر».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.